سوفسطائیان از منظر افلاطون با تاکید بر رساله های پروتاگوراس و گرگیاس

مقایسه تأثیر وضعیت طاق باز و دمر بر وضعیت تنفسی نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد تحت درمان با پروتکل Insure

کچ ی هد پ ی ش مز ی هن ه و فد : ساسا د مردنس رد نامرد ي سفنت سرتس ي ظنت نادازون داح ي سکا لدابت م ي و نژ د ي سکا ي د هدوب نبرک تسا طسوت هک کبس اـه ي ناـمرد ي فلتخم ي هلمجزا لکتورپ INSURE ماجنا م ي دوش ا اذل . ي هعلاطم ن فدهاب اقم ي هس عضو ي ت اه ي ندب ي عضو رب رمد و زاب قاط ي سفنت ت ي هـب لاتـبم سراـن نادازون ردنس د م ي سفنت سرتس ي لکتورپ اب نامرد تحت داح INSURE ماجنا درگ ...

هنر از منظر گرگیاس (با تاکید بر رساله در ستایش هلن)

گرگیاس، سوفیست معروف یونانی، فردی مهم و موثر در تاریخ زیبایی شناسی به شمار می رود و نظریات قابل توجهی در زمینه هنر و تجربه زیبایی شناختی مطرح کرده است؛ در این رساله با کمک یکی از مهم ترین آثار او یعنی رساله در ستایش هلن و خوانش و بررسی ساختار و محتوای این متن کلاسیک، به بازشناسی نظریات گرگیاس در باب هنر بالاخص هنر سخنوری و اقناع و ارتباط آن با هنر بصری پرداخته ایم و مولفه های آن را آشکار و مشخص...

نظریۀ اخلاق‌شناختی ارسطو؛ سنتزی از آموزه‌های افلاطون و پروتاگوراس

ارسطو در اخلاق غایت‌نگر خود، به‌منظور ترسیم فضایی برای عمل و قواعدی برای رفتار، به پژوهش در فضیلت‌های انسانی می‌پردازد. فضیلت‌هایی که او در اخلاق نیکوماخوس توصیف می‌کند، خصلت‌هایی هستند که در جامعۀ آن روز آتن فضیلت به شمار می‌روند. در این مقاله نشان داده شده است که این مؤلفۀ اخلاق ارسطو تا حد زیادی از اندیشۀ پروتاگوراس تأثیر پذیرفته است. از سوی دیگر، ارسطو با تأثیرپذیری از افلاطون، این فضیلت‌ها...

تفسیر غیرتاریخی افلاطون از قاعدة انسان معیاریِ پروتاگوراس

نزاع افلاطون و سوفسطائیان

موضوع مورد بحث این رساله که در دو فصل تحت عناوین : سیاست و مابعدالطب تنظیم گردیده منازعه افلاطون و سوفسطائیان است اما مراد از آن را نقل و بازگوئی آنچه که در کتب تاریخ فلسفه دراین باب آمده است نباید تلقی نمود بلکه مقصو گزارشی تحقیقی است در حد بضاعت راقم سطور از مسئله ای اگرچه در مقطع خاصی از زمان و در یونان بروز کرده است لیکن به سبب ماهیت آن همچنان و به ویژه در دور معاصر تازه و زنده است .

تراژدی در رساله «جمهوری» افلاطون

تربیت یونانیان باستان بر اساس اشعار هومر یا تراژدی‌نویسان بوده، و افلاطون تقریبا در تمام آثارش به‌ویژه در رساله «جمهوری»، که کاملترین و بهترین اثر اوست، به دشمنی با شعر و تراژدی، و تربیت حاصل از آن می‌پردازد؛ و در سه کتابِ،  دوم، سوم، و دهم از کتاب‌های دهگانه جمهوری، بیشتر از نوشته‌های دیگرش به شعر و تراژدی تاخته، با ذکر دلایلی، شاعران و تراژدی‌نویسان را از دولتشهر آرمانی‌اش بیرون می‌کند. نخ...